Weszła... z niewielkim trudem na szczyt góry i zaczęła czekać przed jaskinią. Za czym? Za Amy. Usiadła, opierając się plecami o wilgotny mech pokrywający brzegi jaskini. Objęła rękoma kolana i zamknęła oczy.

Otworzyła jedno oko i uśmiechnęła się szeroko, przy czym powtórnie je zamknęła. Wstała i weszła do jaskini.
-Może w tej nic nie ma, ale jak pójdziesz to zobaczysz więcej. - Powiedziała wyciągając rękę do Amy. Potem schowała ją do kieszeni i uśmiechnęła się do siebie. Otworzyła oczy i przeszła przez małą i dość ciasną szczelinę w jaskini, która prowadziła do jeszcze innej. Ta, do której weszła, była większa i było w niej... no były w niej atrakcje. Znajdował się tam mini barek, który był z porąbanego drzewa i desek pokrytych mchem, na podłodze znajdował się mały dywan ze starego domu Mii, na "półkach" i "szafkach" znajdowały się zdjęcia Mii i jej brata. Wzięła jedno i położyła się na dywanie. Zapaliła latarkę i w tym samym momencie na suficie pojawiły się różnokolorowe światełka, przez co górna część jaskini wyglądała jak bezchmurne niebo nocą. Mia zaczęła oglądać zdjęcie i nagle po policzku poleciała jej łza. Szybko ją wytarła rękawem od bluzy i przytuliła do siebie zdjęcie, za razem obracając się na prawy bok.

Spojrzała na Amy i uśmiechnęła się przymusowo, lecz nie było tego po niej widać. Obróciła się jeszcze raz,ale tym razem na plecy. Wzięła jedną z wielu świeczek i ją zapaliła.Była to taka jej tradycja.Zapalała jedną świecę, gdy tylko płakała. Było jej bardzo tęskno za bratem. Nie sądziła, że kiedykolwiek pozna co to jest uczucie. A jednak. Stało się to za sprawą jednej rodziny meneli.

Gdy tylko Amy zniknęła z jaskini Mia zaczęła płakać w niebo głosy. Nie dla tego,że dziewczyna sobie poszła, tylko przez brata, który ją zostawił. Ale i tak nie była na niego zła. Tylko przez jedno głupie zdanie "To Ciebie kocham najbardziej". Gdy tylko myślała o dawnej rodzinie zaraz słyszała te słowa. A gdy je słyszała płakała i wypalana była kolejna świeca. Taki był zwyczaj Mii. Zaczęła to, gdy tylko poznała co to smutek, ból, szczęście. Po chwili płaczu otrząsnęła się i przestała płakać. Otarła oczy, wstała i... zachciało jej się pić. Wyszła więc z jaskini nad rzekę.
//z.t//