Przybiegł, bo wyczuł kłopoty. Rozejrzał się i zobaczył Amy, wziął małą gałązkę i zaczął ją łamać. Uśmiechnął się jadowicie i szybko "poleciał" do jednej ze skał, ukrywając się za nią. Nadal nie spuszczając wzroku z Amy.

Spojrzała na Mię. Poczuła ukucie w sercu, po czym szybko wyszła z chłodnej wody, weszła z powrotem na ogrzewaną przez słońce skałę. Ześlizgnęła się z niej, zanurzając się niczym ryba w wodzie. Mimo szybkiego nurtu płynęła z łatwością w głąb rzeki i dość powoli wracała do brzegu. Powtórnie wlazła na skałę, usiadła podpierając się dłońmi i zamknęła oczy, wygrzewając się przy tym na słońcu.

Otworzyła jedno oko i spojrzała w kierunku Reen'a,  zamknęła je i otworzyła oby dwa. Popatrzyła w kierunku, w którym patrzył chłopak, spojrzała na Mię, a potem w taflę wody. "Nawet podobni"- pomyślała, po czym wróciła do wygrzewania się na słoneczku.

Otworzyła odruchowo oczy, czując krople na ciele. Rozejrzała się dookoła...
- Amy.- rzuciła krótko i obojętnie, patrząc na Reen'a. Tym razem wyciągnęła z kieszeni okulary przeciwsłoneczne, założyła je na nos i już nie zamykała oczu...

- Reen.- również krótko powiedziane. Otarł twarz, podbiegł do Mii i wepchnął ją do wody. Co prawda i on się ochlapał, ale nic to go nie obchodziło. Spojrzał na Amy z uśmiechem zabójcy. Zdjął szybko buty, położył je przy brzegu, oddalił się kawałek, dał susa na bombę do wody, zanurkował ze zwinnością ryby i szybko podpłynął do skały na której leżała dziewczyna, starannie chwycił jej stopę i wrzucił raz dwa do wody. Kątem oka spoglądnął na Mię, jego twarz wyrażała grymas...

Miotał się jeszcze przez chwilę... Po prostu zamarł, leżał nie ruchomo twarzą w wodzie. Czyżby zmarł?? Może...kto wie?

Wpadła do wody niczym błyskawica, na szczęście przeczuwała niebezpieczeństwo i szybko odłożyła swoje ulubione okularki. Patrzyła jak Mia "topi" Reen'a. Wynurzyła z nad wody tylko oczy, sprawiając wrażenie "krokodyla". Zanurkowała, podpłynęła do leżącego plecami do góry Reen'a i spojrzała w jego otwarte oczy, uśmiechając się szeroko. Popłynęła jej łza po policzku, ale nic nie było widać, gdyż to woda. Spojrzała na Mię i wyskoczyła jej przed nos jak najgroźniejszy drapieżnik w wodzie. Zarzuciła jej ręce na kark i zaczęła ją podtapiać.

Patrzył na wszystko kątem oka. Podniósł się energicznie i zaczął się śmiać z Mii, a przy okazji z Amy. Nagle zauważył niebezpieczeństwo dziejące się Mii. Amy przestała ją podtapiać więc powinna się wynurzyć. Patrzył i czekał jak sytuacja się dalej potoczy.

Nie wynurzała się, a co? Była coraz głębiej i przez cały czas miała otwarte oczy i szeroki uśmiech. Nie zapominajmy, że Mia nie była wcale człowiekiem! Przecież w połowie był to demon. Nagle od niej zaczęły się rozchodzić czerwono-czarne "światła", które były jej energią. Na szczęście nie było ich widać na powierzchni tylko pod wodą. Mia jeszcze trochę przytomna z kieszeni bluzy wyjęła czerwoną kuleczkę i ją połknęła.

A ta zwyczajnie zaczęła się śmiać. Ale nie normalnie, tylko bardziej jak psychopata. Nacisnęła ręką na żołądek i umilkła. Zamknęła usta i położyła na nich rękę. W tym samym czasie wypluła kamień.

Zanurkowała pod wodę, podpłynęła do brzegu, wyszła i wybiegła na chwilę z tych oto terenów. Zaraz po tym wróciła z długą i grubą liną w rękach. Przywiązała ją jak najmocniej do najbliższego drzewa na brzegu, po czym wzięła rozbiega, chwyciła się liny i jak tarzan poszybowała robiąc przy tym salto w powietrzu, tak aby wylądować w wodzie głową w dół. Po dłuższej chwili wynurzyła się i uśmiechnęła patrząc na rodzeństwo, skinęła głową, żeby spróbowali.

A ta nic nie robiła, tylko uśmiechała się do brata i przyjaciółki, bo chyba może ją tak nazwać?
-Reen. Nie sądzę, żebym kiedykolwiek miała gorączkę, a co dopiero była chora. I nie jestem głupia, ale normalna też nie. - powiedziała nadal się uśmiechając, zamykając oczy i wymachując ręką. Nie chciała do nich dołączyć. Zdecydowanie nie lubiła pływać. Nie lubiła wody. Siedziała na brzegu i zaczęła śpiewać pod nosem.
- "Nindeka.... Kiunji tsu kaun la kushi ta mama de kare ni kojo ni..." - i tak dalej. Jej dojrzały głos widocznie rozbrzmiewał głośniej niż sądziła, bo usłyszała za plecami jakieś śmiechy.

Reen spojrzał na siostrzyczkę, a potem na Amy, uśmiechnął się i gdy dziewczyna brała rozbieg, podbiegł szybko do liny i wskoczył razem z nią do wody.

Spoglądnął kątem oka na wybiegającą Amy, wzruszył tylko ramionami, odwrócił się w stronę siostrzyczki i zaczął ją chlapać wodą. Kropelki zimnej cieczy lądowały na dziewczynie, niczym "diamenty w złocie".

Poczuła obecność kogoś nieznajomego. Jak? Chyba po dźwięku niepewnego kroku. Otworzyła oczy i wstała. Zaraz potem przeciągnęła się i z powrotem zamknęła oczy.
-Aaaa! To światło razi!!! - wrzeszczała, bo bardzo bolały ją jej czerwone już oczy. Otworzyła je i próbowała się przyzwyczaić do światła. Gdy już się to stało, podeszła do dziewczyny uśmiechając się szeroko.
-Bry! Jestem Mia, a ty? - też wzięło jej się na rymowania jak z tandetnej podróbki Kubusia Puchatka... Ale taki był też jej urok! Stała tak wpatrzona w dziewczynę trzymając rękę nad oczyma, by ją słońce nie raziło.

Uścisnęła dłoń nowej znajomej.
-Jest to sztuczna rzeka. Dopiero co została ukończona. Gdybyś przyszła tutaj w zeszłym tygodniu to byś zobaczyła szybkoschnący cement, który tak na serio schnie przez pięć dni. - powiedziała śmiejąc się i przymrużając oczy.

-Może to przez to, że jest w samym środku lasu? - Powiedziała uśmiechając się szerzej i zamykając oczy.
-A właśnie skąd jesteś? - Spytała się Shitsu ze słodkim uśmiechem jak u kociaka.

Spojrzała w stronę oddalającego się brata i uśmiechnęła się do siebie.

Uśmiechnęła się i obróciła głwoę w stronę zachodzącego już słońca. Ten widok był taki piękny...
-Miałam kuzynkę w Sendai. Ale jak się okazało nie mieszka już tam od dobrych sześciu lat. - Powiedziała siadając na wilgotnej trawie. Poprawiła kosmyk włosów, który spadał jej na czoło. Leciutki wiaterek zaczął wiać prosto na jej twarz. Ta chwila była taka przyjemna...

-Nic nie wiadomo. Ale nie martwię się o nią. Wiem, że sobie poradzi w każdej sytuacji. - Spojrzała na Shitsu. Widząc jej smutną minę, najpierw była zaskoczona, a potem się do niej uśmiechnęła.

Mia została troszkę opryskana wodą. Ale to nic. Chociaż trzeba to przyznać. Mia nie lubiła wody. Do picia, czy podziwiania to chętnie, ale niezbyt lubiła do niej wchodzić. Z kieszeni bluzy wyjęła komórkę i słuchawki. Zaczęła słuchać piosenki Impossible - Manafest.

Ta nadal słuchała piosenkę za razem wchodząc w galerię tapet. Obejżała kilka obrazków i zaczęła coś rysować na ziemi.

-Sama do końca nie wiem. Zawsze gdy mam wenę to zaczynam to rysować, potem robię zdjęcie na komórce, a w domu przemalowuje to na płótno. - powiedziała nadal rysując kijkiem jakąś krainę. Na obrazku był duch, co można było rozpoznać przez niewyraźne kontury. Były tam też dzieci. Zwyczajne,  dzieci w wieku mniej więcej 9-10 lat. Nad nimi, na gałęziach drzew czaiły się demony i ogry. W rzece, która znajdowała się na 1st planie pływała rusałka,która próbowała zwabić dzieci do wody. Wszystko działo się na jakiejś górze. Ale to co Mia nazwała "weną", to wcale nie było natchnienie, lecz zwykła wizja co dzieje się takiego strasznego w innym miejscu. Często miewała podobne, ale zazwyczaj ofiarami byli młodzi mężczyźni.

Mia zrobiła zdjęcie i tak jak zwykle poszła. Jej smukła sylwetka powoli znikała w gąszczu drzew. //z.t//