Jest to stara, brudna i straszna kamienica. Podobno kiedyś tu zamordowano z zimną krwią kilkoro ludzi i odtąd ich duchy krążą właśnie po tej kamienicy. Na ścianach są krwią namalowane napisy i różne okropne rysunki. Każdy kto tu wejdzie szczeźnie na zawsze w tym o to budynku!!!!! Ech...no i to by było na tyle.

Weszła do budynku sądząc, że spotka tu Amy. Zaczęła rozglądać się po kamienicy.

Amy przyszła tu dawno, lecz chowała się przed światem. Zauważyła cień- "No wreszcie po mnie przyszli, mam nadzieję, że zrobią to szybko, bo nie chcę mi się oglądać reszty po******** świata!"- pomyślała, aż w pewnej chwili zauważyła, że to Mia. Postanowiła ją trochę nastraszyć, aby sobie poszła, wzięła mały megafonik i zaczęła wołać:
- Odejdź z tąd! Chcesz umrzeć, czyżbyś ocipiała?- wołała, lekko się przy tym śmiejąc, wiedziała, że Mia się nie wystraszy, ale jednak to świetna zabawa.

Mia również zaczęła się śmiać, gdyż rozbawiło ją to "Czyżbyś ocipiała".
-Dobra Amy przestań, bo zaraz pęknę!- mówiła nadal się śmiejąc.

Śmiała się razem z nią, aż w końcu kamienica zaczęła się walić, jeden z głazów spadł prosto na Amy. Na Szczęście dziewczyna szybko się wydostała, otrzepała ubranie, nigdzie się nie śpiesząc. Gdy skończyła podbiegła do Mii, wzięła ją za rękę i obie wybiegły z kamienicy. Amy patrzyła jak reszta budynku wali się na wszystkie strony świata. W końcu minął hałas, a dziewczyna usiadła i znów zaczęła się śmiać w niebo głosy...

Śmiała się razem z Amy, chociaż można było powiedzieć, że nie wiedziała z czego. Usiadła obok.
-Ostatnio tak się śmiałam, gdy oglądałam "Paranormal Activity" - mówiła zasłaniając usta ręką i nadal się śmiejąc.

W końcu po dłuższej chwili przestała się śmiać i spojrzała z poważną miną na Mię:
- Teraz...nie...mam...kryjówki.-wyjąkała z zakłopotaniem dziewczyna. Zastanawiała się czy Mia to zrozumie.

Spojrzała na Amy ze zdziwieniem. Potem uśmiechnęła się do siebie zamykając oczy i kucnęła.
-Znam jedno miejsce... - Nie dokończyła, bo wzięła dziewczynę za rękę chcąc wyprowadzić ją z ruin.
//z.t//

Amy już na niczym nie zależało, więc dała się Mii "porwać"...
//z.t//

Shitsu chodziła po mieście, jakby nie wiedziała, co ze sobą zrobić. Gdy zobaczyła ruiny, uznała, że wygląda jej to znajomo. Wpatrywała się w nie do czasu, gdy wreszcie zorientowała się, że płacze. Usiadła na środku, na jakiejś cegle i płakała. Przed oczami miała tylko jedno  wydarzenie. Nagle podskoczyła i przestała płakać. Zobaczyła zbliżający się cień. Wstała i uciekła. //z.t//